czwartek, 6 września 2012

Pod kolana...

Skończyły się niekończące się motki z wełny owieczek Devon. Wyrobiłam co do 2 centymetrów. Skarpety nie do kolan wyszły tylko pod kolana. Ale i tak jestem zdziwiona, że takie długie - przypomnę: każda powstała z 5 deko (118 metrów) wełny. Długość wprawdzie oba motki miały identyczną, ale tak do końca bliźniacze nie były. Kiedy dzieliłam czesankę, zrobiłam to chyba nie całkiem równo na grubość we wszystkich miejscach i kolory nie zawsze trafiają jeden w drugi.


Zdjęcie znowu z lampą. A bez lampy jest tak:


Pozostaje przy nadziei, że skończę też inne polegujące jeszcze dłużej robótki.
I to by było na tyle, gdyby nie ogromna przyjemność, która mnie spotkała. Otóż otrzymałam cudne, słodziutkie wyróżnienie od Ewy z bloga Książka, druty i coś jeszcze:


Bardzo Ewie dziękuję za wyróżnienie i za pięknego słonecznika! I pod kolana podejmuję z wdzięcznością i czołobitnością!
Ale w mękę wyboru tylko 10 spośród tych wszystkich wspaniałych blogów, które regularnie czytuję, a które są na mojej liście, wpędzić się tym razem nie dam! Wszystkie są najlepsze, każdy na swój sposób!

21 komentarzy:

  1. Przecież nawet bliźniaków jednojajowych rodzice odróżniają, to normalne że każda skarpetka będzie miała niepowtarzalność, śmiało można powiedzieć że bliźniaczki. Są świetne i będą ciepłe jak nie wiem co ;)

    OdpowiedzUsuń
  2. O jakie fajniutkie!!!Dobre na mrozy!!!:)
    A szal Twój z posta poprzedniego wyszedł fantastycznie :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Ja też nie dopatrzyłam się różnicy:) Wyszły piękne i energetyczne,jak mój nowy sweterek co go dzisiaj skończyłam i już się suszy:)Czy robiąc to zdjęcie siedziałaś na wannie i pomachiwałaś nogami:):):)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dzięki! Siedziałam na szafce w kuchni i pomachiwałam!

      Usuń
  4. Wyszły super i bardzo dobrze, że się trochę różnią:) To przecież ręczna robota a nie fabryka:)))

    OdpowiedzUsuń
  5. Gratuluję wyróżnienia i kolejnych cudnych skarpet:)
    pozdrawiam, Marlena

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję! Chłodno się zrobiło, może przestanę robić tylko skarpety:)

      Usuń
  6. skarpetki sa nieziemskie :)))wyszly rewelacyjnie :)))i te cieplutki zywe kolorki :)))

    OdpowiedzUsuń
  7. ha niezłe te skarpety są :) ja właśnie obskubuje spodnie z Devona i zamiatam podłogę- na dziś wystarczy. Całkiem przyjemna czesanka, musze Ci powiedzieć :) Jak po praniu? robi się choć odrobinę miekka?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Trochę mięknie. Miałaś rację z tą odzywką, działa.

      Usuń
  8. Świetne skarpety! Bardzo mi się podobają :). Aż się człowiekowi cieplej i weselej robi na ich widok :)). No i jak na ręczną robotę z ręcznie farbowanej i przędzionej wełny, to one są bliźniaczo do siebie podobne :).
    Gratuluję wyróżnienia!

    OdpowiedzUsuń
  9. Odpowiedzi
    1. Wolałabym mieć tęczową duszę, ale co zrobić... To już niech będą chociaż nogi;-)

      Usuń
    2. Jak się nie ma, co się lubi... ;-)

      Usuń
  10. W takich skarpetkach każdy dzień będzie radosny i kolorowy nawet w słoty. Duszę ma Pani piękną z pewnością! W końcu te rękodzielnicze przedmioty to jednak rzeczy z duszą i byle kto nie wyczaruje tyle ciepła w "kapetkach"
    Małgorzata

    OdpowiedzUsuń
  11. I przez to, że kolory się troszkę inaczej ułożyły wyglądają bardzo fajnie:)))

    OdpowiedzUsuń