Psia wełna

Na początek wszystkim ogromnie dziękuję za pomoc w konstruowaniu bloga. Udało się! Mam gadżety!
I przepraszam, że mnie na dwa dni wymiotło ze świata żywych, piszących i podglądających - to przez pazerność na chleb (na kiełbaskę nie wystarczy) nie wypuszczałam przez dwa dni ołówka z ręki. Dziś o trzeciej w nocy ołówek wypadł mi sam, więc padłam i ja. Kiedy już oswobodziłam się rankiem z objęć Morfeusza, rozejrzałam się i dostrzegłam, że czas najwyższy posprzątać (nie przesadzam, widać to wyraźnie na zdjęciu z psem poniżej). Ale zanim chwyciłam za odkurzacz, postanowiłam zadbać o żywy inwentarz: rośliny podlać i wyczesać psa. Dobrze, że działałam w tej kolejności, bo by bazylia niechybnie zakończyła żywot, czesanie psa bowiem okazało się czynnością inspirującą. Wyłaziło z niego tyle podsierstka, że już nie wrzucałam do kosza, zwałkę na podłogę uznałam za praktyczniejszą. Wyszła z psiny kupka całkiem, całkiem. A co mi szkodzi, pomyślałam i zamiast chwycić za odkurzacz, zasiadłam do kołowrotka, żeby sprawdzić, czy przędzenie psiej wełny jest w istocie takie trudne i prawie niemożliwe, zwłaszcza gdy psina ma krótki włos. I co? A o!

I w zbliżeniu:

Na tych zdjęciach wygląda imponująco, ale jest jej tylko 14 metrów. Zdecydowanie lepiej widać nędzę urobku na dwunastodekowym moteczku moherku (pod ręką był - to ten, którym rzucałam w piątek razem z drucianą robótką - bluzką podprowadzoną do karczków, nadal leży). No i kolor widać lepiej na tle. Bo okazało się, że mój czarny, czarny pies podsierstek ma... ciemnobrązowy. Piękny. To zwierzę od siedmiu lat co chwilę odkrywa przede mną kolejne swoje walory. W każdym razie na lekko przekręconym moherku wygląda tak (psia wełna znaczy, nie pies):

A co na to pies? Już podczas przędzenia kręcił się nerwowo w mojej okolicy. A potem zażądał zwrotu swojej własności.

No i okazało się, że moje krótkowłose zwierzątko domowe jest stworzeniem wełnodajnym, a wełnę psią  daje się przerobić. Włoski są mięciuteńkie i króciuteńkie, więc trzeba troszkę więcej niż troszkę przekręcić. Do sprzędzenia zupełnie nie nadaje się okrywowy kudeł, chociaż jest dłuższy (zgarnęłam parę "kotów" z podłogi i próbowałam, a jakże). Daje się sprząść, ale jeśli nie jest przekręcone totalnie, rozsnuwa się w palcach przy przewijaniu na kłębek i jest niemiłe w dotyku.
No i nieco zaspokojona w swojej potrzebie posiadania zwierzęcia wełnodajnego, dziś dzwoniąc do prezesa mojej spółdzielni mieszkaniowej w sprawie kolejnej awarii domofonu, poniechałam namawiania go, byśmy te dwie okropne, hałaśliwe, spalinowe kosiarki do trawy zamienili na dwie śliczne, milutkie i mięciutkie alpaki, niech mi tylko zorganizuje miejsce na obórkę. W końcu mamy tu prawie ogród botaniczny, możemy mieć i prawie zoologiczny, prawda? Namawiam go już od ponad roku i nic, nawet wizją łapówki w postaci cieplutkiego sweterka nie dał się skusić.
A jak już jesteśmy przy alpakach - dostałam maila od pana Mariusza Wierzbickiego, że zakończył strzyżę i ma do sprzedania runo alpaczane, i huacaya, i suri, w kolorach rozmaitych. Jeśli ktoś potrzebuje, służę tym mailem od niego z pełną informacją. W zeszłym roku się naczytałam, że panie taką wełnę dostały, że prosto z wora przędły. Ja mogę powiedzieć tak: zwierzęta pana Mariusza produkują cudowną wełnę, jest mięciuteńka, długa, cudna; sam pan Mariusz jest niezwykle miłym, rzeczowym, życzliwym i uczynnym człowiekiem, który doskonale się zna na tym, co robi. Ja jednak tak zdolna nie jestem i prosto z wora nie mogłam prząść, bo to było przepiękne, ale surowe runo, czego nikt przede mną nie ukrywał, i trzeba je było przebrać i uprać. A właśnie, w tej zeszłorocznej partii dostałam od pana Mariusza absolutnie cudowną cudowność (oprócz innych cudowności), czyli runko, które wyglądało mi na niezwykle rzadki kolorek rose grey (było szare i miało brązowo-płowe końcówki). Tydzień temu skończyłam czesać resztkę:

Zrobiłam z części tego zimą kominek i mitenki, zdjęcia kominka nawet mam:

Oj, chyba za daleko się już posunęłam w tym pisaniu. To przecież post, nie książka.
Wszystkich serdecznie pozdrawiam i jeszcze raz dziękuję za wsparcie i pomoc i chyba chwycę za ten odkurzacz.