Ze snu

Mniej więcej w połowie września przyśniło mi się... runo. Kolorowe runo. To nie najlepiej świadczy o stanie mojego umysłu, ale poszłam krok dalej. Ufarbowałam czesankę, nie runo, tak jak mi się przyśniło. To jeszcze gorzej świadczy o stanie mojego umysłu. Ale potem zobaczyłam u Elusi piękny szal w kolorach z mojego snu. I to przekonało mnie, że z moim umysłem nie jest aż tak źle. Uprzędłam wiec czym prędzej 6 deko swojego wytworu na osnowę szala.

W motku - 225 m/60 g, navajo, Falkland

W zbliżeniu:

A że gradient wyszedł mi pięknie jak nigdy, to jeszcze kilka zdjęć z akcji, od końca.
Skręcona na szpuli:

W singlu:

Czesanka po farbowaniu wyglądała tak oto - jest tego 20 deko:

Pochodzi z... i tu, jak się zaczęłam orientować, co ja takiego od ponad roku z lubością przędę, spotkała mnie niespodzianka. Nie pochodzi z żadnej konkretnej owcy. Falkland po prostu pochodzi z Wysp Falklandzkich. I prawie wystarczy. Oni tam zajmują się od 170 lat hodowlą odpowiednich owieczek, żeby uzyskać z nich wełnę o konkretnych parametrach. Kupując wełnę opisaną jako Falkland można mieć pewność, że trzyma odpowiedni standard: zanieczyszczeń roślinnych jest w niej mniej niż 0,5%, jest bialusieńka, chociaż oni hodują ekologicznie i praktycznie nie używają chemii, a już na pewno do bielenia,

ma ładniutki połysk

 włókna mają grubość między 20 (niektórzy twierdzą, że nawet 18) a 32 mikrony, ale zasadniczo od 24,5 do 28 mikronów i są dostatecznie długaśne, by miło było je prząść.

Główne dostarczycielki run na falklandzką wełnę to ponoć Polwarth, Corriedale, Dohne Merino i inne merynosy. I - co ważne - w odróżnieniu od barbarzyńców w Australii - w żadnym wypadku na Falklandach nie wycinają im skóry na tyłkach dla ochrony przed pasożytami (odkąd wiem, co te łobuzy robią owcom, nie kupię od nich ani grama merynosowej wełny, dopóki nie przestaną!). Więcej można sobie poczytać i pooglądać tu i tu.
Przędzie się tak przyjemnie i miło, jak masełko, że czasem mnie przy niej wściekła nuda ogarnia - to jedyna wada Falklanda. Farbuje się bardzo przyjemnie i nie ma tej skłonności do podfilcowywania się na boczkach (jak np. BFL, a jest równie mięciusieńka). Ja zrobiłam sobie w zeszłym roku spory zapasik, i nie żałuję. Mam jeszcze dobrze ponad kilogram, ale już się rozglądam, żeby zapasik utrzymać.
A na koniec:

Zdjęcie: Liam Quinn

No i jak mają te owieczki nie pobieleć w tak pięknych okolicznościach przyrody?