W międzyczasie

Walczyłam z praniem i farbowaniem, a w międzyczasie na chwilę siadałam do kołowrotka, żeby trochę zmniejszyć ilość zapasów. I oczywiście robiłam to zgodnie z zasadą, że jeśli nie mam do czegoś przekonania, tym szybciej muszę to przerobić, bo inaczej nigdy się nie doczeka. Powstało więc w owym międzyczasie to:

Kłąb po lewej jeszcze nie prany, dwa po prawej już po praniu. Melanżowej jest w sumie 765 metrów w 28 deko, do tego po 40-45 m w każdym z trzech dodatkowych kolorków. Kolorki dodatkowe wzięły się stąd, że kiedy tak przędłam trochę bez celu, nagle ten cel mi się z całą mocą objawił i tylko on (bo nie uroda samej włóczki) trzymał mnie przy kołowrotku. Ale gdy skończyłam, okazało się, że chyba mam cosik za mało tego towaru, żeby "cel" zrealizować. Teraz więc muszę jakoś zmodyfikować "cel".
W zbliżeniu wygląda toto tak:

W singlu:

Powstało z tego oto czegoś:

A to było nie wiadomo co, oprócz tego, że wełna. I wyglądała całkiem porządnie. I zapowiadała się dobrze - na łatwe przędzenie. I byłam zadowolona po farbowaniu, że się nie sfilcowała, bo pasemka oddzielały się idealnie. Znaczy: miało być pięknie. Nie było. Albo była już podfilcowana (w końcu nabyłam z trzeciej ręki) wewnątrz tych pasemek, albo ja ją jednak sfilcowałam w farbowaniu albo suszeniu, bo ciągnąć to trzeba było tak niemiłosiernie, że dorobiłam się twardego odcisku na łożysku paznokcia w kciuku, dodam, że bolesnego, a linie papilarne na moim kciuku i palcu wskazującym przestały istnieć. Przy kołowrotku trzymał mnie tylko ten "cel", bo gdybym wiedziała, że włóczki nie wystarczy, rzuciłabym w cholerę. No ale teraz już jest i coś z niej muszę zrobić. Jednak gdyby nie "cel", nigdy by nie powstała. Laozi w Daodejing nie miał więc racji. Droga nie jest celem! I żeby to do końca udowodnić, jednak z niej coś zrobię. Ale przedtem chyba jakąś parę skarpet na poprawę humoru, bo mam aktualnie bladzieńki jak ta wełna.