Sprostowanie w gruncie rzeczy

Z kupy wyczesanych mięciutkich, długich kudełków, które pokazywałam w poprzednim poście (moje pierwsze "kocie" z czesaków), powstała niteczka, nie tak ładna jak się spodziewałam.

Jest tego 210 m (trójnitka navajo) w 58 g, po praniu. Niestety, widać w niej nierówności, głównie na pętlach.
(Kurz, oder eher sehr kurz: Aus dem Alpakahaufen in dem letzten Blogeintrag ist 210 m Garn (58 g) entstanden, leider nicht glatt, weil ich die Arbeit mit Combs noch nicht gut beherrscht habe. 
Und darunter erkläre ich, warum meine im letzten Blogeintrag gezeigten Garne (oder eher Zwirne) so "unklassisch" sind, da es gibt Personen, die mir mehr oder weniger verhüllte Vorwürfe machen, daß ich hier ein unkomplettes, falsches Wissen verbreite. Und sie haben recht - das Wissen ist unkomplett, gleich wie mein ganzes Wissen, aber dieser Eintrag war nur ein Bericht von meinem Experiment in meinem Blog, kein öffentlicher Kurs. Es ist im Grunde am wichtigsten, daß ich "unklassisch" die Rolags nach dem Kardieren rolle - die Fiber liegen darin paralell entlang. Darum ist mein Garn aus der handkardierten Wolle so glatt, obwohl sie nicht so glatt sein soll. Der Rest ist nur eine Art der Polemik und es hat keinen Sinn, alles ins Deutsche zu übersetzen.)

A w sprawie zasadniczej, bo tytułowej: ponieważ mój poprzedni post z racji swojej "nieortodoksyjności" wzbudził tu i ówdzie emocje, czuję się winna wyjaśnienie, powtarzane po raz kolejny: to był mój eksperyment, jak mogę uzyskać najładniejszą nitkę, i z tego eksperymentu wnioski. To nie jest kurs. Mniej lub bardziej zakamuflowane sugestie, że wprowadzam innych w błąd, że ta wiedza jest niekompletna i błędna, każą mi wyjaśnić, co się w istocie zdarzyło, bo być może wyraziłam się niejasno i rzeczywiście ktoś uznał to za prawdę objawioną.
1. Czesanie na gręplarce bębnowej, żeby uzyskać gładką nitkę powinno wyglądać tak: http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=ix04kqYpTxk - źródło jedynie wiarygodne, bo Ashford. Ja ten proces powtarzam kilkakrotnie, dzieląc potem batt wzdłuż (i błogosławiąc Asię Appolinar za to, że pożyczyła mi drumka, bym się mogła nauczyć z niego korzystać). W mojej alpace były też krótsze włókna, dlatego nitka nie wyszła idealna.
2. Zbytnia puszystość nitki z czesaków nie powinna mnie martwić - takie jest zdanie wyrażone nie tylko w komentarzu, lecz także przez pewną prządkę z baaardzo dużym doświadczeniem, której zdanie cenię sobie wysoko. Niemniej jeśli szukam przyczyny tej nadmiernej i niepotrzebnej puszystości, odnajduję ją tylko w swoim zbyt małym doświadczeniu z czesakami - musiałam podrzeć włókna przy czesaniu lub rozciąganiu i końcówki tych krótszych włókien po praniu wylazły na wierzch. Po prostu: jeszcze nie umiem wprawnie posługiwać się tym narzędziem, dlatego nitka nie jest idealna, chociaż powinna.
3. Jeśli chodzi o największe zaskoczenie: dlaczego najgładszą nitkę uzyskałam, czesząc alpakę ręcznymi gręplami, chociaż tak się stać nie powinno, odpowiedź tkwi w poście o tym, jak czeszę alpakę, do którego odesłałam linkiem. (Pomijam nabytą ostatnio - w szale szukania źródeł - wiedzę niemalże akademicką, co się dzieje z końcówkami włosów przy skręcaniu włókien tych na wierzchu nitki i tych w środku, bo ta wiedza hobbistom - a wśród nich i mi - naprawdę potrzebna nie jest.) Dla tych, którzy do tego posta nie zajrzeli, a chcą wiedzieć (bo musu nie ma), gdzie tkwi przyczyna: zwijam wyczesany rolag (rogal, rolkę - jak kto woli) od krótszego końca, czyli włókna są w moich alpaczanych rogalach ułożone równolegle wzdłuż, a potem rozciągam taką rolkę w taśmę. A ponieważ przeczesałam już sporo alpaki tym sposobem (z braku czesaków wymyślonym, by uzyskać gładką nitkę), robię to całkiem sprawnie. Ale czy wolno mi "nieortodoksyjnie" zwinąć rolag wzdłuż, nie w poprzek włókien? Już w tamtym poście odesłałam linkiem do... AshfordHandicrafts: http://www.youtube.com/watch?v=rDqY2mLooIw&feature=related. W szczególności polecam ten moment, kiedy padają słowa "the other way".
W każdym razie: jeśli kogoś wprowadziłam w błąd lub zasugerowałam, by uznał mój eksperyment za wzorzec metra, przepraszam. To nie jest wzorzec metra. Istnieją sposoby ortodoksyjne i mniej ortodoksyjne, a ja najbardziej lubię skuteczne i zbieram doświadczenia, by takie sposoby znajdować, nawet jeśli to te "inne" sposoby. Ale to nie są sposoby słuszne, tylko moje, a już w żadnym razie nie uważam ich za jedynie słuszne.

A tak przy okazji "the other way" przypomniała mi się historia sprzed wielu, wielu lat, kiedy mój pies dużej rasy miał dysplazję stawów biodrowych i trzeba go było leczyć chirurgicznie. Mądry i doświadczony doktor, zapytany o to, czy są inne sposoby niż ten wybrany przez niego, bo są podobno dwie szkoły, odpowiedział:
- Owszem, są inne sposoby, w pewnych sytuacjach nawet lepsze, ale nie w tej. A jeśli w ogóle chodzi o dwie, trzy, cztery szkoły, to wie pani, ja myślę, że szkoła zawsze jest jedna, tylko nie wszystkim chciało się chodzić na każde zajęcia, dlatego teraz reprezentują jakieś "szkoły".
Zapamiętałam. I nie była to jedyna mądrość doktora, którą pamiętam do dziś.

W sprawie mojego "chyzia" dotyczącego szukania tego, jak się co po polsku nazywa w przędzeniu, wreszcie dotarł do mnie wyczekiwany słownik.
(Ich habe endlich englisch-polnisches (und umgekehrt) Wörterbuch mit dem Spinnen-Wortschatz bekommen. Ich will unbedingt wissen, wie alles auf Polnisch heisst.)

Nie wszystko w nim jest, ale wiele jest, a wiele też można ponazywać, korzystając z kontekstów. Ponieważ teraz mam bardzo niewiele czasu, spróbuję nad tym popracować na wakacjach, na które się wkrótce wybieram. I tą drogą jeszcze raz bardzo dziękuję Fanaberii za wskazanie na FB tego słownika i antykwariatu, w którym mogłam go kupić.

Nabyłam też duuuużo alpaki od pana Mariusza.
(Ich habe auch sehr viel Alpakawolle gekauft und arbeite sehr fleissig. Ich habe also keine Zeit zu schreiben.)

Więc robi się, robi się, robi się mnóstwo, tylko nie ma kiedy napisać.